Meer achtergrondinformatie (5)

Privé-relaties verboden

door Frans Verhagen

 

 

In de Shaker-gemeenschappen had ieder lid zijn plaats, met een vaste set van opdrachten. De leiding berustte bij de Elders en Eldresses. Er waren ook Deacons en Deaconesses die de dagelijkse besognes regelden en Trustees die zaken deden met de buitenwereld. Binnen de dorpen was er een verdere verdeling in Families met ieder tussen de dertig en zeventig leden, gelijke aantallen mannen en vrouwen. De binnenste schil was de Center of Church Family, daaromheen waren Second en Third Families van bekeerlingen die minder lang deel uitmaakten van de gemeenschap.

De Shakers legden geen rigoureuze scheiding aan tussen Brethren en Sisters: ze woonden in hetzelfde gebouw, zij het in andere delen. De gebouwen hadden keurig verschillende deuren en eigen opgangen, maar daar bleef de scheiding bij. Om verleidingen te voorkomen waren privé-relaties verboden. Maar vriendschap mocht wel, was zelfs nodig om het gemeenschapsdoel te bereiken. Vandaar dat er union meetings werden ingesteld, waarbij kleine groepen informeel elkaar ontmoetten en soms zongen. Mannen en vrouwen zaten dan tegenover elkaar op een anderhalve meter afstand.

Jongens en meisjes waren wel strikt gescheiden. Kinderen kwamen of met bekeerde ouders, of als wezen. Shakers hoopten dat de kinderen die zo opgroeiden in hun gemeenschap zouden blijven, maar dat deden er relatief weinig. Dagboeken melden het vertrek van heel wat Believers. Opportunisten die heen en weer pendelden tussen de wereld en de family werden wel winter Shakers genoemd (dan was er minder hard werk op het land) of bread-and-butter Shakers. Het celibaat zorgde er in elk geval voor dat degenen die voor de Shakers kozen dat heel bewust deden. Ze waren bereid tot de opofferingen die nodig waren. En het resultaat was de overtuiging van Shakers dat hun manier van leven de weg was naar het heil.