Meer achtergrond informatie (1)

Op internet kwam ik informatie tegen, geschreven door Frans Verhagen.

Frans Verhagen is publicist en hoofdredacteur van amerika.nl. Hij schrijft dagelijks over de Amerikaanse en Nederlandse politiek en geeft commentaar in diverse media.

Het stuk geeft opnieuw een helder beeld hoe de Shakers in de vorige 2 eeuwen leefden en werkten. Voor mij belangrijk om een goede sfeer in mijn Shakerhuis neer te kunnen zetten, dus vandaar dat ik er voor kies om ook deze informatie op mijn blog te plaatsen.

Ik zal het wekelijks in 8 delen plaatsen:

Deel 1:

De Shakers, een oude religieuze gemeenschap

door Frans Verhagen

Van alle religieuze utopistische sektes die in de 18de en 19de eeuw werden opgericht zijn de Shakers de langst overlevende. Gemeenschappelijke eigendom, celibaat en eenvoud van leven waren de kenmerken.

Voor wie het vervullen van de dagelijkse taken een eerbetoon aan God was. Al doende maakten de Shakers meubilair en gebruiksvoorwerpen die nu enorme antiquaire waarde hebben en ontwikkelden ze een stijl die overal gekopieerd wordt.

Misschien overleven de Shakers de twintigste eeuw nog, maar het zal kantje boord zijn. De laatste Believers, zoals ze zichzelf noemen, zijn op leeftijd en al een jaar of dertig geleden besloten ze geen nieuwe leden meer te accepteren. Tot ieders verrassing echter nam de belangstelling voor deze utopistische religieuze groep ineens sterk toe, en mogelijk verschaffen de drie relatief jonge Brethren de Shakers nog een toekomst. Misschien komt het door de hernieuwde interesse in religie en spiritualiteit, of de nostalgische of new-age-geïnspireerde liefde voor eenvoud, zuiverheid en zelfs celibaat, of wellicht is het gewoon de populariteit van de meubels en gebruiksvoorwerpen die ze maakten: over gebrek aan belangstelling hebben de Shakers niet te klagen.

In 1850, toen deze sekte zijn hoogtepunt bereikte, was Hancock Shaker Village één van de 19 Shaker Societies in de Verenigde Staten. Meer dan zesduizend mensen, mannen en vrouwen, woonden in deze utopistische leefgemeenschappen, en terwijl de ene na de andere community (in die tijd een populair concept) het loodje legde, waren de Shakers onwaarschijnlijk succesvol. Toch was het keerpunt nabij: aan het eind van de eeuw begonnen de eerste gemeenschappen te sluiten. Maar gelukkig zijn niet alle sporen uitgewist.

Omdat de Shakers zo'n eigen en specifieke stijl hadden, bleef er veel van bewaard. Zo is Hancock Shaker Village, nabij Pittsfield, Massachusetts, nu een living museum; een museum omdat er geen Shaker meer rondloopt en toch levend omdat vrijwilligers demonstreren hoe het leven hier vroeger toeging. Met enige verbeeldingskracht kun je in Hancock je voorstellen hoe het er hier twee eeuwen geleden aan toeging.